نتایج بینایی لنزکتومی و کارگذاری لنز آرتیزان داخل چشمی در بیماران مبتلا به سندرم مارفان

هدف: بررسی نتایج بینایی برداشتن عدسی و کارگذاری لنز آرتیزان در بیماران با جابجایی عدسی ناشی از سندرم مارفان روش پژوهش: این مطالعه از نوع گذشته‌نگر می‌باشد که در آن 14 چشم از 12  بیمار با دررفتگی عدسی ناشی از سندرم مارفان که تحت جراحی برداشتن عدسی و کارگذاری لنز داخل چشمی آرتیزان (Ophtec, Groningen, Netherlands) قرار گرفته بودند، بررسی شدند. برای هر یک از بیماران، پرسشنامه‌ای شامل اطلاعات جمعیت‌شناسی و عوارض قبل و بعد از جراحی تکمیل شد. پس از آن بیماران از لحاظ نتایج بینایی و ایجاد عوارض تحت بررسی قرار گرفتند و میزان بینایی اصلاح نشده (UCVA) و اصلاح شده (BCVA) و نیز معادل کروی (SE) قبل و پس از برداشتن عدسی و کارگذاری لنز داخل چشمی بررسی شد. یافته‌ها: سن متوسط افراد تحت مطالعه 02/15±03/30 سال و متوسط دوره پی‌گیری پس از جراحی 4/16±5/44 ماه بود. متوسط دید اصلاح شده، 3/0±5/0 لوگمار در ابتدا به 2/0±2/0 لوگمار بعد از جراحی بهبود یافت (006/0P=). معادل‌کروی به صورت معنی‌داری از 99/1±38/11- دیوپتر قبل عمل تا 65/1±45/0- دیوپتر بعد از جراحی بهبود پیدا کرد. (003/0P=) در همه چشم‌ها لنز در موقعیت مطلوب قرار داشت. عوارض پس از عمل شامل جداشدگی شبکیه در یک بیمار  و جابجایی IOL در بیمار دیگر بود. هیچ عارضه دیگری شامل افزایش فشار داخل چشمی، اختلال زاویه اتاق قدامی، ادم ماکولای سیستویید بالینی و ادم قرنیه در طول دوره پی‌گیری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: کارگذاری IOL آرتیزان بعد از برداشتن عدسی، جایگزین مناسبی برای اصلاح بینایی در موارد مبتلا به سندرم مارفان با جابه‌جایی عدسی می‌باشد. این اقدام بهبودی معنی‌دار در میزان بینایی را فراهم می‌کند و احتمال خطر آن قابل قبول است. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1395؛ دوره 21، شماره 3: 248-243.